Door de corona perikelen is onze nieuwe dominee ds. Marja Flipse helaas nog niet in de gelegenheid om naar Den Haag te verhuizen. Ondertussen willen we haar wel graag leren kennen. Na haar kennismakingsinterview (1) en haar “Tien Geboden” (2 & 3) geven we verschillende gemeenteleden het podium om haar nieuwsgierige vragen te stellen. Zij vormen een dwarsdoorsnee van de gemeente van de Kloosterkerk. Dit keer beantwoordt dominee Marja de vragen van de tiener Adam Visser en de dertiger Geeske van Amerongen.

Adam Visser: Welke activiteiten voor de jeugd heeft u ervaren in Engeland, die we hier ook kunnen overnemen?
Het jeugdwerk zit hier nogal wat anders in elkaar. Ik kom mijn jonge mensen net zo vaak op school tegen als in de kerk. De lagere school kinderen zie ik meestal in jaargroepen bij de dagopening, of soms met de hele school bij elkaar. Op de middelbare scholen is er een systeem, waarbij alle predikanten tegelijk de school bezoeken en een gezellig praatje houden met de jeugd uit hun eigen gemeente, zodat iedereen elkaar ook buiten de kerk goed leert kennen. In Nederland gaat dat natuurlijk heel anders werken.
Ik vind het belangrijk om de jeugd bij de eredienst te betrekken, bijvoorbeeld bij het lezen en het bidden, of via een jeugdkoor of zelfs een stage bij de organist. Zo is bij mij zelf ook de interesse voor de kerk gewekt. In mijn eigen kerk in Cardiff zijn de meeste kinderen daar nog te jong voor, maar ik help graag mee in andere kerken waar wel tieners zijn. Daar hebben we bijvoorbeeld ‘Pizza & Prayer’, een combinatie van serieuze thema’s en lekker Domino’s eten. 
Voor de wat jongere kinderen en hun gezinnen is er Kliederkerk, wat ik eigenlijk stiekem zelf ook graag doe, want ik hou erg van knutselen. En met de oudere tieners ben ik een paar keer op reis geweest naar Taizé – een groot avontuur wat ik je van harte kan aanraden. 

Plant u een leuke introductiebijeenkomst voor de Jeugdkapel?
Dat lijkt me een heel goed idee, Adam, ik hou van gezellig bij elkaar komen. Misschien kunnen jij en de andere vaste bezoekers van de Jeugdkapel alvast nadenken over wat jullie zelf graag zouden willen doen? Op veilige afstand van elkaar natuurlijk… 

Wat spreekt u aan over de Kloosterkerk?
Toen ik ging solliciteren, was ik nog nooit in de Kloosterkerk geweest. Ik had alleen de profielschets en het beleidsplan van de Kloosterkerk gelezen, de website bekeken en een paar diensten op de Kerkomroep beluisterd. Toen probeerde ik me voor te stellen of ik in die gemeente zou passen. En ik zag het helemaal voor me. 
Ik kan niet precies zeggen, “dit of dat was het.” Misschien was het het orgelspel. Misschien waren het de gebeden. Misschien was het het enthousiaste geroezemoes van een grote gemeente direct na de zegen. Misschien de stilte op momenten dat het belangrijk was om stil te zijn. Misschien het enorme aantal mensen, die bereid zijn zich in te zetten voor hun gemeente en de gemeenschap eromheen. Misschien het feit dat de mensen die mij goed kennen zeiden “dit is wat voor jou!” en de mensen die me minder goed kennen “dat is niks voor jou!” Misschien omdat ik nooit zal kunnen aarden in een gemeente die niet een beetje dwars en anders is, net zoals ik.
Later, toen ik mensen uit de Kloosterkerk in levenden lijve ontmoette (en ook online), bleken ze allemaal zo vriendelijk en zo interessant te zijn dat ik wist dat ik een goede keuze had gemaakt. Hopelijk is dat gevoel wederzijds als wij elkaar straks ontmoeten..!

Geeske van Amerongen:Hoe wilt u aangesproken worden? Mevrouw Flipse, dominee, dominee Marja of anders?
Goede vraag, daar had ik eigenlijk nog niet over nagedacht. Hier ben ik over het algemeen ‘Reverend Marja’, of “Heee Vicar!” maar dat werkt in Nederland niet. Mijn moeder neemt altijd de telefoon op met “Met mevrouw Flipse,” dus gevoelsmatig hoort dat meer bij haar dan bij mij. ‘Dominee Marja’ klinkt wel vriendelijk, dus ik denk dat dat mijn favoriet is. ‘Marja’ mag ook. Ik ben niet zo moeilijk.

Wanneer wist u dat u dominee wilde worden en hoe is dat gegaan?
Dat ging relatief langzaam, en toch juist verrassend snel. Ik wist al vroeg, ongeveer toen ik 15/16 was, dat ik theoloog wilde worden, maar ik wilde in geen geval dominee worden. Toen ik theologie ging studeren, deed ik de kerkelijke opleiding erbij omdat ik de vakken interessant vond, maar ik bleef een beetje uit de buurt bij mijn medestudenten, die dominee wilden worden, want dat leek me een ander slag mensen.
Toen ik mijn studie in Leiden had afgerond en naar Cambridge vertrok om me te verdiepen in het Anglicanisme (lang verhaal) kwam ik te wonen in een seminarie waar iedereen behalve ik met de priesteropleiding bezig was (lang verhaal), en ik deed gewoon mee met de dagelijkse diensten en begon die diensten ook te leiden. ‘s Zondags ging ik naar de kerk in een nabijgelegen dorpje en werd ik geacht lezingen te doen en later te preken en wat al niet. En mensen begonnen te zeggen, “Het lijkt wel alsof je helemaal in je element bent, wat doe jij dit goed!”
Een jaar later kwam ik in Wales terecht (lang verhaal) en werd het menens… Ik denk soms nog steeds dat ik wel graag alleen maar theoloog had willen worden. Maar ik hou zo veel van het werk in de gemeente en het voorgaan dat ik niet meer anders kan, en ik ben ontzettend dankbaar voor alle mensen die me aanmoedigden, en aanmoedigen, om datgene te doen waartoe God me blijkbaar blijft roepen.

De ABC cursus van de Kloosterkerk is voor veel 30-ers een mooie manier om je thuis te voelen in de Kloosterkerk, je geloof (verder) vorm te geven en daarnaast mensen vanuit alle leeftijdsgroepen te leren kennen. Mijn persoonlijke ervaring is dat leeftijd er in deze groep niet toe doet, dat is de kracht van de cursus. Hiermee blijven de ABC-ers verbonden met elkaar en de Kloosterkerk. U heeft eerder aangegeven in de beginperiode vooral te willen kijken, luisteren en meemaken. Heeft u nog andere ideeën vanuit uw oude werkplek om de 30ers geïnspireerd te houden met de Kloosterkerk en het geloof? En specifiek voor de groep ouders met kinderen? 

Ik heb enorm veel zin in het werken met mensen in mijn eigen leeftijdscategorie. In de drie gemeentes waar ik tot nu toe gewerkt heb, ben ik nauwelijks dertigers tegengekomen. De enige reden waarom ze af en toe een poosje trouw naar de kerk komen, is omdat ze hun kinderen naar een school willen sturen waar regelmatige kerkgang een toelatingscriterium is. 
Ik heb altijd al graag willen werken met volwassenen die op weg zijn met God en willen groeien en leren. Zo heb ik ook een tijdje overwogen om te gaan werken als mentor in een seminarie of iets dergelijks. Maar het is eigenlijk veel interessanter om mensen tegen te komen in allerlei verschillende stadia van hun relatie met God. Zeker als ze hun geloof aan het ontdekken zijn samen met hun kinderen. Kinderen stellen altijd de beste vragen en staan nog overal voor open. Daar kunnen we met z’n allen veel van leren.

Waar wordt u blij van in uw werk als dominee? 
Ik word blij als ik het gevoel krijg dat ik echt iets voor iemand betekend heb. Dat gevoel krijg ik het meest bij begrafenissen. Dat is iets wat mensen niet alleen kunnen. Bij een bruiloft heb ik soms het gevoel dat het toch wel een feestje zou zijn zonder mij. Bij een begrafenis voelt het soms alsof ik de enige ben die ervoor zorgt dat de wereld niet helemaal instort.

Hoe denkt u over social media en de kerk? 
De manier waarop een kerk zich online profileert, is voor mij heel belangrijk. Voor sommige mensen zijn social media de enige manier om een beeld van de kerk te krijgen; als het ze niet aanstaat, komen ze niet eens over de drempel. Een paar weken geleden heb ik een van mijn collega’s toegang gegeven tot de Facebookpagina van mijn kerk, ter voorbereiding op mijn vertrek. Dat was een grote stap. 

Hoeveel gewicht kent u toe aan het pastorale werk? 
Tijdens mijn opleiding ben ik twee definities van het werk van een predikant tegengekomen, die zijn blijven hangen: “Dicht bij God zijn met Gods mensen in je hart,” en “Waken over de gemeente met de ogen van Christus.” Dat zijn geen dingen die je in je agenda zet. Het is een manier van zijn. Om Gods mensen in je hart te dragen, moet je die mensen goed kennen en om te weten waarvoor Christus op de uitkijk zou staan, moet je Christus goed kennen. Het pastoraat en de rest van het kerkelijk leven gaan hand in hand.

U bent niet opgegroeid in Den Haag. Wat vindt u van het idee om met 30-ers de stad te verkennen, om u te laten inspireren door al het moois van de stad en met elkaar na te denken hoe deze groep verbonden blijft aan de Kloosterkerk? 
Dat lijkt me een prima idee. Mag mijn man Gareth meekomen? Voor hem is het ook een grote stap, een heel nieuw leven in een nieuw land. We zijn erg benieuwd naar alle nieuwe dingen, die te ontdekken vallen en horen graag wat mensen inspireert. En voor mij is het vooral interessant om te horen hoe mensen betrokken zijn geraakt bij de Kloosterkerk en waarom ze zich bij de Kloosterkerk betrokken blijven voelen terwijl er toch zoveel andere plaatsen zijn om je zondag (en de rest van de week) betekenisvol door te brengen.

In de volgende edities van onze Nieuwsbrief beantwoordt dominee Marja meer vragen van gemeenteleden. Hou de Nieuwsbrief dus goed in de gaten! Hebt u/heb je ook goeie vragen voor dominee Marja? Stuur deze naar Michel de Vos, voscommunicatie@hotmail.com