Op 12 juli j.l. werd Marja Flipse bevestigd als predikant in de Protestantse Kerk in Nederland en deed intrede als predikant verbonden aan de Kloosterkerk. Uw dienstdoend redactielid zat thuis op het puntje van haar stoel naar het scherm te kijken om de eerste preek te horen. Zou daarin iets doorklinken van haar kijk op kerkzijn?

“We vieren vandaag feest. Vandaag is een nieuw begin. We vieren de vreugde van de tempel, zo lazen we in de schriftlezing, de vreugde van de kerk. De kerk zijn we zelf. God is hier. Dit is Gods huis. Wij zijn met elkaar Gods huis, de plek waar God wil wonen. Deze muren zijn er niet om God voor ons zelf te kunnen houden, maar ons te helpen herinneren dat wij zelf de levende stenen van de muren zijn waar God thuis is.”

Ja, dat herkennen wij als leden van de Kloosterkerk. In wezen vormen wijzelf de kerk, een kerk die inclusief is en voor iedereen open staat. We ontmoeten elkaar wel in het gebouw, maar het gaat niet om het gebouw – hoezeer wij daaraan ook zijn gehecht -, maar het gaat om de ontmoeting met de Eeuwige en met elkaar. En als wij straks het gebouw verlaten, “blijft God hier niet nagenieten. God gaat waar wij gaan!”, horen wij onze nieuwe dominee zeggen.

Marja vervolgt haar verhaal aan de hand van een gebrandschilderd raam. Op bijgaande foto is het te zien. ‘Daily Bread’ heet het. Het is ontworpen door Mark Angusen, en in 1984 als geschenk aangeboden aan Durham Cathedral door de medewerkers van Marks & Spencer. De winkelketen bestond in Durham namelijk 100 jaar. Een bewijs dat de Kerk daar leeft en wordt gedragen door haar leden… We volgen weer even onze nieuwe dominee:

“Ik zag er een plattegrond van een kerk in, een schip en een koor en pilaren; één pilaar staat pontificaal in het midden, waar je het gangpad zou verwachten. Dit is niet zomaar een kerk, maar een gemeente. Dit is Jezus met zijn leerlingen, die het laatste avondmaal vieren. We kijken van bovenaf met God mee, we zien veel niet, waar we ons graag als mensen door zouden laten afleiden. We zien wel wat er echt toe doet. Deze gemeente staat voor elke gemeente, waar ook ter wereld. Dit zou over ons kunnen gaan. Bovenaan is er flink gekruimeld met het brood. Misschien expres, in de overtuiging dat het brood er niet alleen is voor de mensen, die aan tafel zitten, maar vooral voor hen die zich nog niet genodigd weten. Jezus zit pontificaal in de weg. De steen waarover je struikelt. Met zijn weerbarstige boodschap en tegendraadse woorden. De mens die je voortdurend met jezelf en de ander confronteert. Hij staat in de weg want Hij is zelf de weg. Daar kunnen we niet om heen en moeten we ook niet omheen willen.”

Een visie op kerkzijn in een notendop! De gemeente wordt gedragen door mensen; die zijn de zuilen waarop het dak rust. Een enkele zuil staat enigszins uit het lood, maar de kerk als geheel blijft staan. Niet wankel is in ieder geval de zuil centraal bij de ingang, hoe onpraktisch die ook is geplaatst. En er valt genoeg van de gemeenschapstafel om allen te voeden die nog buiten staan.

Beste Marja, op 12 juli hoorden wij de vertegenwoordigers van onze gemeente jou van harte ‘ontvangen als herder en leraar in ons midden’. Bij deze heet ook de redactie van Kloosterkerk Nieuws jou van harte welkom. Wij hebben jou gehoord en wij herkennen onszelf in jouw verhaal. Van onze kant zullen wij graag meewerken om dat verhaal waar te maken.

Redactie Kloosterkerk Nieuws